Deh come il mio sperar mi venne meno Писац: Динко Рањина
5.
Deh come il mio sperar mi venne meno:
Nessun fu piu di me doglioso mai
La bella fera, ch' io tanto cacciai,
Hor altri al suo piacer si tene inseno.
Ed altri il frutto pur di questo ameno 5
Colle, che con fatica io coltiuai,
Si gode in pace; e à me trahendo guai
Fa viuer con il cor de doglie pieno.
Et al piu caldo giorno il fonte chiaro
Ch'io ritrouai in ualle ombrosa, e humile; 10
Altri si beue, & io moro d' inopia.
Ond'e l mio uiuer più, ch'assentio[1] amaro
Veggendo ch' altri à se mie cose appropria.
Cosi fortuna ua cangiando stile.
Il secondo volume delle rime scelte da diversi eccellenti autori, nuovamente mandato in luce. In Vinegia, appresso Gabriel Giolito. MDLXIV, str. 578-592. (580)
M. Rešetar: Talijanske pjesme Dinka Ranjine, Građa za povijest književnosti hrvatske, knjiga 4, JAZU, Zagreb, 1904, str. 138.
Овај текст је у јавном власништву у Србији, Сједињеним државама и свим осталим земљама са периодом заштите ауторских права од живота аутора плус 70 година јер је његов аутор, Динко Рањина, умро 1607, пре 417 година.
