Za vreme svetskog rata ova je crkva mnogo nastradala. Zauzimanjem Kola srpskih sestara iz Smedereva crkva je obnovljena 1923 godine, ali površno, samo onoliko koliko je bilo neophodno da bi crkva mogla služiti. Godine 1934—1937 renovirana je temeljno: izrađena je izolacija od vlage, napravljen mermerni ikonostas, izvedene su pevnice i predikaonica, nabavljeni veliki impozantni polijeleji. Slikarske radove izvršio je ruski akademski slikar g. Andrija Bicenko. Na sve te opravke utrošila je crkvena opština oko 2,000.000.— dinara. Tako je delo samoukog zidara iz Papradišta kod Velesa u mnogome modernizovano i ulepšano. Valja znati da je Majstor-Andreja zidao i veliku nišku i sarajevsku crkvu, iako je bio prost dunđerin staroga kova.
Grob i spomenik Dimitrija Davidovića
Dimitrije Davidović bio je jedan od naših prvih novinara. Sa Dimitrijem Frušićem pokrenuo je u Beču „Novine serbske” 1813 godine. Po prelasku u Srbiju bio je sekretar kneza Miloša, pisac Sretenjskog Ustava, ministar unutrašnjih dela i prosvete, knežev zastupnik u Carigradu, pisac i prosvetni radnik. Kad je pao u nemilost kod kneza Miloša, povukao se u Smederevo, gde je kupio 40 kosa livade, 8 dana oranja, 10 motika vinograda sa nekoliko stotina komada šljiva i voća u Ćirilovcu, a u varoši na najboljem mestu dvospratnu kuću sa više dućana. Tu je u Smederevu i umro na Blagovesti 1838 godine i sahranjen kod stare crkve. Godine 1883 obnovila mu je grob Ujedinjenja omladina na inicijativu Smederevskog Glasnika. Mnogi kiževnici i javni radnici stekli su se tada u Smederevu, među kojima i Milovan Milovanović, koji je tom prilikom držao i veliki govor. Na grobu Davidovićevu čita se ovaj natpis:
Dimitrie Davidovićь Savь Srbin Rodіo se u Zemunu u carstvu austri- SKOMь 12 oktomvrія
14
