Dva se orla nad planinu vijev

* * *


[Dva se orla nad planinu vijev]

Dva se orla nad planinu vijev,
em se vijev, em se ljuto bijev.
Toj ne beu do dva crna orla.
Jedno beše zmaje od planinu,
drugo beše Đuro tamničare. 5
Od nji teči reka krvavica,
i po njuma bele pene letiv.
Zmaj pobeže gore u oblaci.
Sede Đuro na vr na planinu,
pa uzima pile sokolence, 10
prsti seče pa ga mesom rani,
sluze roni pa ga vodom poji.
Progovara Đuro tamničare:
„Čuješ li me, pile sokolence,
će te praćam, pile, na doleko, 15
na doleko u moji dvorovi,
da mi vidiš kulu pozlatenu,
i u kulu ostarelu majku“
Progovara pile sokolence:
„Čuješ li me, Đuro tamničare, 20
ja sam bija u tvoji dvorovi,
a od kulu nigde ništo nema,
sve je zmaje vatrom popalija.
Nasred dvori jedno suvo drvo,
i na njega crna kukavica; 25
ona kuka stalno bez prestanka,
to je, Đuro, tvoja stara majka.“


Reference

Izvor

  • Narodne pesme i basme južne Srbije, skupio i priredio Momčilo Zlatanović, Beograd, Srpska akademija nauka i umetnosti, 1994., str. 256-257.
  • Dragoljub Simonović: Narodne pesme iz Istočne i Južne Srbije, Beograd, 1988., str. 232-233.