Ор невесте мори Стојанице

Ор, невесте, мори, Стојанице, што ти лице потемнело, море, како платно небелено, што ти лице, несте, потемнело, што ти усте подгорело, море како лушпе ореово?

- Ор, Стојане, море, мој стопане, од твоите неправдини, море, зошто одиш туђа земља, зошто одиш, Стојан, туђа земља, тамо љубиш друго либе, море друго либе осем мене.

- Да ми пукнат, несте, твојте очи, ако љубим друго либе, море, друго либе осем тебе.

- Не куни се, Стојан, во очиве, очиве се само моји, море, закуни се што је твоје.

- Да ми пукне, несте, машконо дете, ако љубим друго либе, море, друго либе осем тебе.

- Не куни се, Стојан, во детето, детето је моје, твоје, море, закуни се што је твоје.

- Да ми пукнат, несте, моите очи, ако љубим друго либе, море друго либе осем тебе.

Што Стојан рече не дорече, му пукнале двете очи, море зошто љубел друго либе.