Кралевичъ Марко и Дукадинче
Се женало дете Дукадинче,
Се женало лудо и мало-во.
Бог да убијет Марка Кралевића!
Многу ли ми Марко каскакдиса,
Да не излезет појунак од него. 5
Ми отиде Марко Кралевиће.
"Не л’ излези, дете Дукадинче!
"Да с' фатиме верни побратими".
Се излога дете Дукадинче,
Се фатије верни побратими, 10
Се јафнаје нифни ) брзи коњи
И зедоје зелени барјацн,
Остри саби, тешки боздогани,
Кинисаје тије да ми одит,
Да ми одит из рамки полиња. 15
Ми киниса дете Дукадинче,
Ми киниса и ми изговори:
"Ај тн тебе моји побратиме!
"Ти кинисај напред да ми одиш,
"Да ја сум си дете аџамија." 20
Изговори Марко Кралевиће;
"Чест ти има, ти напред да одиш."
Ми киниса дете Дукадинче,
Ми киниса напред да ми одит.
Ми одеје не рамни полиња, 25
Да играјет своји брза коња.
Ми играје и ми се запреје:
Бог да убијет Марка Кралевића!
Ми истригна своја остра сабја,
Го пресече дете Дукадинче, 30
Го пресече в тенка половина.
Изговори дете Дукадинче:
Ај ти тебе моји побратиме!
"Как' да ли ме срце нагризуват.
Изговори Марко Кралевиће: 35
"Ај ти тебе, моји побратимче
"Кога мене срце ми зболуват,
"Си бацува десна узенгија.
"На час мене срце преболи ме."
Се наведе дете Дукадинче, 40
Да бацуват десна узенјгиа,
От ми падна во трева зелена.
А невеста голем сон сонила:
"Ај, ти тебе, моји мили вујко!
"Во двор имаф дрво нишанлија, 45
"На сон фтаса једна мотна река,
"Го удави дрво нишанлија".
"Бог да убијет Мзрка Кралевићаа!
"Ми го зеде моја господина,
"Теја ми је многу нишанлија, 50
Ђе загуби моја господина."
Долетаје два врана гаврана:
"Ај ти тебе, убава невесто!
"Ми загина Секула детенце,
"Го загуби Марко Кралевиће, 55
"Глава падна во зелена трева."
От ми писна убава невеста:
"Ај ти тебе, моји господине!
"Господине многу нишанлија!
"Бог да убијет Марка Кралевића! 60
"Бог да убијет курвино копиле.
"Со облога, теја го излога."
