Девет прстенова
О, мој драги, зар си се шалио,
Када си ме у мајке просио?
Не чудим се, што се шали драги,
Већ се чудим, за што троши благо?
За што даде стотину дуката, 5
За што реза три ката хаљина,
За што кити три ситна ђердана,
За што спреми павте од бисера,
За што везе папуче од злата,
За што даде три шамије златне, 10
За што даде девет прстенова?
За све бих се могла ишчудити:
Што си дао стотину дуката,
Дукати се ради гласа дају.
Што си рез'о три дибе од злата, 15
То се, драги, од милости даје.
Што си, драги, три огре китио,
То се, драги, од поноса даје.
Што си дао павте од бисера,
То нек' драга своје јаде стеже. 20
Што си дао три шамије златне,
Нек’ се драга од јада покрива.
Што си дао папуче од злата,
То зар, драги, од пешкеша било.
Већ што даде девет прстенова, 25
То се, драги, обиљежје даје.
