Fala bogu, fala jedinomu! (472)

* * *


[Fala bogu, fala jedinomu!]

Fala bogu, fala jedinomu!
Ima majka devetina sina,
devet sina, devet siromasa.
Tuđo žnela, pa gi nji ranila,
potpriđala pa gi oblačila, 5
tuđo šila pa gi oženila,
oženila, bogme, odomila.
Progovara t’j najstari sin vu:
„Mori majko, ostarela majko,
što si, majko, tol’ko ostarela, 10
ostarela, majko, ogrozela,
pa ne možev gosti da ni dođev!
Uzni, majko, jednu tojažinu,
i si uzni crnu pokrovinu,
pa si vati goru i planinu, 15
e da bi se, majke, istrovila!"


Reference

Izvor

  • Narodne pesme i basme južne Srbije, skupio i priredio Momčilo Zlatanović, Beograd, Srpska akademija nauka i umetnosti, 1994., str. 183.