Udaja sestre Dušanove

Pije vino srpski car Stevane
u Prizrenu, mjestu pitomome.
Do njega su starci patrijari:
četiri su stara patrijara,
i do njih je do devet vladika,
i dvanaest učtugli vezira,
i po redu srpski gospodari.
Vino služi provizur Mijajlo,
a svijetli sestra Kandosija
sa njedara dragijem kamenjem.
Kad se care napojio vina,
tade care riječ govorio:
„Čujete li, sva srpska gospodo,
što ja hoću riječ besjediti:
mogu l' biti voljan na besjedi,
da ja uzmem sestru Kandosiju,
da je uzmem za ljubu vijernu,
da se carsko ne razlazi lice,
da se carsko ne rastura blago?"
Sva gospoda ustade na noge,
pa se caru časno pokloniše,
pokloniše, ne odgovoriše.
Kad to začu mlada Kandosija,
svoje lice zaklonila bila
baš za slugu provizur-Mijajla.
No to viđe srpski car Stevane,
te govori srpski car Stevane:
„Kurvo jedna, provizur-Mijajlo!
Ti li nasta taj junak na zemlji
da zakloniš čksto carsko lice,
carsko lice za tvoje skutove ?
Vjera moja, i tako mi Boga,
kad ujutru bijel dan osvane,
pogubiću provizur-Mijajla,
a uzeću sestru Kandosiju,
uzećuje za vijernu ljubu!
Kad to začu sestra Kandosija,
žao njojzi provizur-Mijajla;
zlatan ibrik iz ruku mu uze,
sama poče caru služit vino.
Dok se care vinom napojio,
sluge njega iz stola digoše,
uzeše ga za oba pazuha,
odniješe njega u ložnicu,
prostriješe tri meka dušeka,
u dušeke cara položiše.
Kad ujutru p'jevci zapjevali
i pred crkvom zvona udarila,
ustadoše mlogi sveštenici
na jutrenju u bijelu crkvu,
u bijelu crkvu Svetu Petku.
Kad na službu zvona udariše,
tade sluge cara podigoše,
digoše ga iz meka dušeka,
drže njega za oba pazuha,
odniješe g' u bijelu crkvu,
posadiše u stola srebrna.
Dok u crkvi službu savršiše,
izljegoše iz bijele crkve,
cara drže mloge vjerne slute,
drže njega za oba pazuha,
vode njega dvoru bijelome,
posadiše g' u stola srebrna,
i tu dođe sva srpska gospoda,
tu sjedoše da piju rakiju,
šećer iju, a rakiju piju.
Al' govori srpski car Stevane:
„Čujete li, sva srpska gospodo,
ja sam sinoć vrlo pijan bio,
da što loše besjedio nisam ?"
Sva ustade po redu gospoda,
časno caru divan učiniše,
učiniše, ne odgovoriše.
Progovara provizur Mijajlo:
„Budi, care, voljan na besjedi!
Jesi sinoć riječ govorio:
da pogubiš provizur-Mijajla,
a da uzmeš sestru Kandosiju,
da je uzmeš za ljubu vijernu.
Tade care riječ progovara:
„Čujete li, sva srpska gospodo,
vino piti, a ne opiti se,
nit' je bilo, niti može biti!
Ču li, slugo, provizur-Mijajlo,
na čast tebe tvoja rusa glava,
i na čast ti sestra Kandosija,
ti je uzmi za ljubu vijernu!"