San Kraljevića Marka/16
UGLED 3
(Predel se promeni u varoš Beograd, mnogi ljudi dolaze, jedni prave hram Sveslavije, drugi međutim pevaju).
HOR:
Diž'te, Srblji, dižite
Spomen slave,
Tu nek gori plamenik,
Čistog čuvstva žrtvenik;
Diž'te, Srblji, dižite
Spomen slave.
Kada besni mučitelj
Čovečestva,
Zemlja stenje i strada,
Iz oblaka krv pada,
Kletve nebo dostižu
Ugnjeteni'.
Kad s' ukaže dobrotvor
Roda svoga,
Sve s' radošću osipa,
Sreća dare prosipa,
Mlad i star mu pesmama
Ime slavi.
JEDAN ČINOVNIK:
Na dan slave i radosti srpske
Razvija se cvet vnutrenjeg čuvstva,
Duh se diže umilnog potomstva
Slavit' ime svojih praotaca.
Ime krase dela blagorodna,
Podnesena otečestvu dragom;
Čast i hvala vekovečna svakom,
Ko prinosi žrtve otadžbini!
DRUGI ČINOVNIK:
U nanizu povestnice srpske
Dela slavna dičnim plamom trepte,
Kano sjajne u ponoći zvezde
Sama sebi svetilnike pale.
Al' je radost srećnome potomku
Spominjati pretke svoje vrle,
Prinosit' im dare neumrle,
U prsima hranit' ime njino.
JEDAN GRAĐANIN:
Kao što podlost prezrenja je mati,
Tako vrlost priznatelnost prati.
PRVI ČINOVNIK:
U sveštenom vostorgu potomstvo
Diže ovde srpsko Sveslavije,
Ceneć' svakog blago usrdije,
Svaku revnost podnesenu rodu.
GRAĐANIN:
Pun'te, Srblji, hram narodne slave
Vrlih dela zaslugama čistim;
Sveslavije što je bogatije,
To je veći znak opštega dobra.
ČINOVNIK:
Narod srpski u tami vremena
Valovima zakopan ležaše,
Bez svetlosti, bez glasa, služaše
Svojim strast'ma i tuđina vlasti.
I rodi se veliki Nemanja,
Zemlju svoju dovede do svesti,
Sa sinom je velikim prosveti,
Prerodi je, diže i ukrasi.
Obraz sina, svetitelja Save
U Božijem hramu Srbin slavi.
DRUGI GRAĐANIN:
Obraz oca nek' se večno slavi
U hramini Sveslavija srpskog.
(Uloži lik Nemanjin u Sveslavije).
PRVI ČINOVNIK:
Tako zemlja koračaše tiho,
Dok ne planu duh silna Dušana;
Njim država postade prostrana
I diže se k neviđenom blesku.
U Sveslavju nek' mu dično ime
Sa ushitom rod srpski spominje!
(Metne lik).
DRUGI ČINOVNIK:
Pohvalno je zemlju širit' svoju.
Predelima novim bogatiti,
Započetu slavu umnožiti,
Vencu novo pridavati cveće;
Al' slavnije jest propadšu slavu
Obnoviti sa slabačkom vojskom,
I dovesti na svetilo dana
Što je dugo vreme tamnovalo.
Sjajna dela takovog junaka
Ne mož' usta nahvaliti srpska.
PRVI ČINOVNIK: (uzme lik Karađorđa):
Kao Nemanji svoga roda vtorom,
Nek' mu slava vekovečna bude,
Črez njegove ispolikske trude
Sad uživa Srbin lepe plode.
(Metne mu lik u Sveslavije).
GRAĐANIN:
Koj' se voljno žrtvuju za narod,
Prezirući opasnost i bede,
Za slobodu život koj' polažu,
Niti truda, nit' podviga štede,
Dostojni su srpskog Sveslavija,
Da im spomen neumrlo sija.
DRUGI ČINOVNIK:
Ti Miloše, vrsni Obiliću,
Car Lazare, hrabri Jugovići,
Hajduk Veljko, Vaso Čarapiću,
I svi bodri vitezovi srpski,
Koj' ste zemlju orosili krvlju,
Koj' ste muke podnosili svake,
Za svoj narod život žrtvovali —
Srbin lije suzu umiljenja
Pri spomenu vaših lepih dela,
I venac vam blagodarno plete
U sveštenom panteona hramu.
(Ređaju likove).
PRVI ČINOVNIK:
Plemenit je svaki onaj junak,
Koj' se bori za slobodu doma;
Plemenit je ravno svaki junak,
Koj' se bori za slobodu uma.
Štitom tvrde zakriljem istine
Poražava sujeverje glupo,
Licemerju naličije skida,
Laž napada, pritvorstvo otkriva,
Sa zavišću i gonjenjem bori s',
Svo spokojstvo i života struje
Opštem dobru rado posvećuje.
DRUGI ČINOVNIK:
Lik mudraca srpskog Dositeja
Ceni Srbin u svom Sveslaviju;
Neka vidi koj' nas poročava,
Da i nauke srpski narod ljubi.
Pored njega pevac nam je mio,
Koj' je s duhom narodnim živio.
(Metne lik Dositejev i Mušickog).
PRVI ČINOVNIK:
Pak i oni, koj' su dela srpska
Održali u spomenu vernom,
Da dedova naših staru slavu
Čita pozni potomak i stranac:
Mudri Danil, Branković i Rajić,
Neka diče Sveslavije srpsko!
Ono svetlost polučava od njih,
Pa u njemu nek' i sami svetle.
(Poređaju likove).
|
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Jovan Sterija Popović, umro 1856, pre 168 godina.
|