Ovce čuva Jovan čobanine

Ovce čuva Jovan čobanine
I sa njime Jovanka čobanka.
Pa govori Jovan čobanine:
„Čuješ mene Jovanko čobanko!
Ti mi uzmi jedan kondir zlatan,
Pa donesi hlađane vodice;
I umi mi tvoje belo lice
Belo lice, rumen jagodice,
I donesi hlađane vodice.“
Tad mi uze Jovanka čobanka
Ona uze jedan kondir zlatan
I otide hlađanoj vodici
I umi mi njeno belo lice
I, zahvati hlađane vodice.
P' onda ode kod svojih ovaca.
Al' govori Jovan čobanine:
„Čuješ mene Jovanko čobanko!
Daj mi sada tvoje belo lice,
Tvoje lice daj mi da obljubim.“
Al' ne dade Jovanka čobanka
Jovan trže noža iz pojasa
Pa udara Jovanku čobanku
Udara je po sred srca živa.
Progovara Jovanka čobanka:
„Bog te ubi Jovan — čobanine,
Što li mene mladu ti pogubi?
Te ucveli moju staru majku!“

Izvor

Stanković, Ž. 1951. Narodne pesme u Krajini. Muzikološki institut SANU: Beograd., br. 104., str. 76.