* * *
Nesuđenica
Ili grmi, il’ se zemlja trese,
Il’ udara more o bregove?
Nnti grmi, nit se zemlja trese,
Nit’ udara more o bregove,
Veće ječi šeher Banjaluka; 5
Udaje se pašina unuka,
Čak u Stambol, za careva sina.
Kad je pošla kita i svatovi,
Mudro paša Fatu svjetovaše:
„O Fatima, draga šćeri moja! 10
Kada budeš na pomol Stambolu,
Pusti dibu konju do kopita,
Puli duvak konju do strmašca.
Gledaće te sva careva vojska
I sam care sa divana svoga, 15
Carevica kroz drago kamenje,
Sultanija kroz mrežu bisera.“
Luda Fata muar sjet primila.
Kad je bila na pomol Stambolu,
Spusti dibu konju do kopita, 20
Puli duvak konju do strmašca.
Gledala je sva careva vojska
I sam care sa divana svoga,
Carevica kroz drago kamenje,
Sultanija kroz mrežu bisera. 25
Kad je bila blnzu b’jelog dvora;
Siđe care sa divana svoga,
Uze zlato za bijelu ruku,
Uvede je u svoje saraje
I za se je nićah učinio, 30
A sinu je bno isprosio.
Pribilježio Dušan St. Popović, Zeničanin.
|
|
Reference
Izvor
Bosanska vila, godina I, broj 16, Sarajevo, 16. avgusta 1886, str. 251.
