Na vrhu Kačanika
Živojinu J. Rankoviću, potpukovniku
U grimizu zore, lep kô plod sa grana,
Kô polje gde rujni makovi se žare,
Sa litijom narod hrli sa svih strana
Uz klisuru pokraj Nerodimke stare.
S decom u naručju vedre majke hode;
Trče cure, momci, zažarena lika;
Nejaku unučad sedi starci vode,
I svi bi što brže na vrh Kačanika.
Onamo je Marko dojezdio danas -
Šarac kopa, rže, silan Marko pije,
A na travi sablje salomljene dvije
I dva koplja bojna... I Musa Arbanas,
Rasporen, držeći još balčak od srebra,
Leži nauznačke. Grdosija prava.
Tri mu srca plamte ispod troja rebra,
A na jednom, eno, ljuta guja spava.
"Tebe boga hvalim!" šumi lišće s grma.
Poju reke, bašte, gajevi i vrela,
I sve... I dok zvona svud zvone kô srma,
I kô krune trepte gradovi i sela
U grimizu zore, lep kô plod sa grana,
Kô polje gde rujni makovi se žare,
S litijom narod hrli sa svih strana
Uz klisuru pokraj Nerodimke stare...