Ko krsno ime slavi, onom i pomaže

Što protuži rano u nedelju,
U nedelju prije jarkog sunca,
U sokolu gradu bijelome
U tamnici Petra Mrkonjića?
Oglasuje, da je soko sivi,
Po istini vojvoda Todore.
Ako tuži, za nevolju mu je:
Sutra mu je krsno ime sveto,
Krsno ime, sveti Đeorđije,
A nema ga čime proslaviti,
Pak bratimi kapidžiju mlada:
„Bogom brate, kapidžija mladi!
„Otvori mi na tamnici vrata,
„Da ja idem Petru Mrkonjiću,
„Da se molim Peri gospodaru,
„Da me pusti na Boga na jemca,
„Da otidem na vašu čaršiju,
„Na čaršiju tamo međ’ trgovce,
„Da poprosim i leba i vina,
„Da naranim sužnje po tamnici
„Radi Boga i krsnog imena.”
Kapidžija za Boga primio,
Pa on pusti vojvodu Todora,
Pusti njega Petru Mrkonjiću,
Pusti g’ Petar na Boga na jemca,
Ode Todor tamo na čaršiju,
Na čaršiju tamo međ’ trgovce;
U Todora nigdi ništa nema,
Razma jedni noži pozlaćeni,
Srebrni su, pak su pozlaćeni;
On iznese nože međ’ trgovce,
Trgovci mu cijenili nože:
Ta jedan mu dva dukata daje,
A drugi mu tri dukata daje,
Treći smisli i Boga i dušu,
Te mu dade četiri dukata.
Dukat uze leba bijeloga,
Drugi dukat vina i rakije,
Treći dukat svake đakonije
I ubave one jasne sveće,
A četvrti dukat ostavio,
Da daruje sužnje po tamnici
Radi Boga i krsnog imena.
Pa je Todor užegao sveću,
Pa otide dole u tamnicu,
Te stavio sužnjem večerati,
Večeraju, piju vino ladno,
Setiše se lepe slave Božje,
Usta Todor, u slavu napija:
„O ubava lepa slavo Božja!
„Sveti Đorđe, krsno ime moje!
„Oprosti me tamnice proklete!”
Teke Todor u slavu napija,
U to doba junak pred tamnicu!
Pak doziva vojvodu Todora:
„Čuješ brate, vojvoda Todore!
„Odi k mene, brate, pred tamnicu,
„Da ti kažem do dve do tri reči
A besedi vojvoda Todore:
„Oprosti mi, neznana delijo,
„Ja bi kail pred tamnicu doći,
„Al’ je pusta sinoć zatvorena.
„I ključevi dvoru odnešeni.” -
„Odi k mene, vojvoda Todore!
„Na tamnici otvorena vrata,
„Otvorena vrata devetora
„I deseto brava Dubrovnička.”
Tad’ iziđe vojvoda Todore,
Pred tamnicom čudan dobar junak
Na vitezu konju zelenome,
I na njemu čisti zelen skerlet,
Na glavi mu krasan samur:kalpak,
Za kalpakom noja ptića krilo,
Te sen čini konju i junaku,
Da mu lice ne smagne od sunca;
Pak Todoru junak progovara:
„Čuješ brate, vojvoda Todore!
„Ti se diži noćas iz tamnice,
„Pak ne idi pokraj mora sinja,
„Jer su česte u Latina straže,
„Pak se bojim, da te ne uvate,
„Već ti idi preko gore čarne,
„Dokle dođeš dvoru gospodskome
Osvrte se vojvoda Todore,
Da junaku dade čašu vina,
Al’ nestade konja i junaka!
Ode Todor dole u tamnicu,
Te kazuje među sužnjevima.
Kad videše trideset sužanja
Na tamnici otvorena vrata,
Ostaviše i lebac i vino,
Otidoše svak’ na svoju stranu
Ode Todor preko gore čarne.
Kade dođe dvoru gospodskome,
Ali ljuba krsno ime služi,
Sazvala je goste i zvanice,
I kumove i sve prijatelje,
Pa gospođa krsno ime služi,
I gospođa u slavu napija:
„Pomoz’ Bože i sveti Đorđije,
„Krsno ime gospodara moga!
„Oprosti ga tamnice proklete!
„Donesi ga dvoru gospodskome!”
U to doba Todor u dvorove,
Od gospođe čašu privatio,
Te napio u slavu Božiju,
Poslužio krsno ime svoje,
A u svome dvoru bijelome,
Počastio goste i zvanice
I kumove i sve prijatelje.