Karađorđe
Pisac: Mirko Korolija


Tog dana ustah, kô sunce kad sine,
sa jednom žeđi beskrajnom u duši,
što me kô plima što plavi i ruši
plavljaše, traše grdno iz dubine.

Hodih uz rodna polja i utrine
kô mladi lave koga snaga guši;
i, sam sa svojim srcem, uzdahnuvši
grko, stah na vis jave i istine.

No tu, kô orlušina, sva krvava,
kosovska epopeja puna strava
naleti na me; i dokle u svom

korenju strepih ja, stihijskom silom
ona krvavim udaraše krilom
strašno po čelu mladalačkom mom.

Izvor

uredi
  • Petrović, B. 1971. Srpska književnost u sto knjiga, knjiga 57: Pesnici 1. Novi Sad: Matica srpska, Srpska književna zadruga. str. 246.


 
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Mirko Korolija, umro 1934, pre 90 godina.