Iz osame
| Iz osame Pisac: Momčilo Nastasijević |
1
Ostani gde si,
i teci kao reka,
i kao drvo rasti,
i olujom zahuji,
il' cvetaj kao cvet.
U zavičaju mom
zgureni krovovi ćute
i mile vode
i dim po zemlji se krade.
3
Zebnja je ovde,
osluškuju se stvor i tvar:
u kamen zaspati javom,
il' budno snom
poteći na veke.
4
Vedrinu iz tla bola, znaj,
siše ovde koren bol.
I radost nedozrela,
ili vaj,
iz patna srca li vine,
kô ptiče zla kad ustreli ruka,
padne, i krvav ostavi trag.
5
Ostani gde si,
i teci kao reka,
i kao drvo rasti,
i olujom zahuji,
il' cvetaj kao cvet.
Izvor
uredi
|
Ovaj tekst je u javnom vlasništvu u Srbiji, Sjedinjenim državama i svim ostalim zemljama sa periodom zaštite autorskih prava od života autora plus 70 godina jer je njegov autor, Momčilo Nastasijević, umro 1938, pre 86 godina.
|