5
Капетан Стефан Попадијанец
Бог да го јубије капетан Стефан,
Капетан Стефан, ај, Попадијанец!
Испаднал ми Стефан баш арамија,
Црна комита, бре, баш арамија!
Горните планини, горните села,
Горните села, села маријовски,
Деветнај’се села, каза прилепска,
Каза прилепска, битољска наија!
Бог да јубије Стефова невеста,
Стефова невеста, калеш-Катарина!
Што му ја прати једна бела книга,
Книга пратила: „Много здраво-живо,
„Много здраво-живо на капетан Стефан!
„Как’ знајеш, Стефо, дома да си појдеш,
„Како да знајеш, дома да си дојдеш!
„Јаз да ти кажам твојите асами,
„Твоји асами — деветнај’се мина!”
Бог да ја јубије Стефова мајка,
Стефовата мајка, руса Марија!
Абер пратила на капетан Стефан:
„Како да знајеш, дома да си дојдеш,
„Дома да си дојдеш оваја година!
„Алав да ти је моје бело млеко,
„Што сум те дојила до три години!
„До девет месеци сум те носила,
„Време три години сум те дојила;
„Ни леб сум јала, ни вода сум пила,
„Ни сум седнала, ни сум се наспала,
„Ниту заиграла, нит запејала, —
„Дур да т’ направам на јуначки нози,
„Дур да се сториш, капетан да одиш!”
Датотека:Murat Sipan vinjeta.jpg
