[Думула мајка Драгани]
Думула мајка Драгани:
„Синко ле, Гано, Драгано,
азе шта, синко да умра,
а ти да ма пожалееш
барем една ле година, 5
барем една половииа,
бела си риза не пери
и танка коса не реди,
на оро, синко, не оди,
че е баштата разблуден 10
па ште ти дума нзведе."
Таман е това изрекла,
ћа са сас душа раздели.
Драгана речти запамти,
малко и њашто жаљала, 15
за такмо девет година.
Куга десета почела,
снаа Драгани продума:
„Ома, Калино каћнна,
е коса ли ти жаљане 20
за девет-десет година,
уми са да та уплета,
че е зарана Велигден,
зарана рано да станеш,
бела премјана размјатај, 25
убаве да са премениш,
зарана рано да идеш
с млади подефћи ваф црква,
от пладне с моми на оро."
Драгана снаа послуша 30
па са по глава умила,
снаа ја танко уплела,
зарана рано станала,
равни дворове помела,
бела премјана размјатна, 35
убаве са премснила
па е тугава утушла
с млади подефћи ваф црква,
от пладне с моми на оро.
Таман са в’ оро фанала, 40
башта и пратил улаци,
нека си доде Драгана.
Драгана оро скасала
па е дома си утушла,
башта и дума продума: 45
„Синко ле, Гано, Драгано,
обиди села, градове,
нигде ти нема прилика,
ни твоа ни мајчина ти,
па ајде да се земеме." 50
Драгана башти си продума:
„Тато ле, стари кмете ле,
да идеш, тато, ваф село
до тиа стари попове,
попове, стари кметове, 55
ако ти, тато, одобрат,
а ниа да са земеме."
Башта и ништо не рече,
него ваф село утиде,
Драгана влезна в’ градина, 60
под дрво дету цафнало,
девет енићи распаса
па ђи Драгана преметна
па са Драгана прикачи,
прикачи да са обеси. 65
Стојан си през оро одеше,
сас танка свирка свиреше
па си Драгана сагледа
ка са Драгана прикачи,
прикачи да са обеси, 70
па си фрли дудука
па си са летом залећа,
па си извикна, провикна:
„Тичајте, ора, тичајте,
че са Драгана обеси!" 75
Сичко са оро сипнало,
сећи си дира прелазе,
Стојан си тича направо,
та до Драгана дотича
па си Драгана пригрна, 80
девет енићи пресече
па си Драгани думаше:
„Аибе ле, Гано, Драгано,
зашто си грешиш душъта?"
Драгана под слзи продума: 85
„Нали ма питаш да кажа,
сака ма тато за жена,
аз шта са боље обеса,
него това да напраа."
Стојан ја фана за ръка 90
па ја заведе дома си
па си тој мајци продума:
„Мале ле, стара мајчице,
нали си немаш одмена,
але ти руса Драгана, 95
але ти смена, одмена."
Па си отича в’ селото
до тиа стари попове,
попове, стари кметове,
и там башта и завари 100
де глчи с тиа попове:
„Имам си крава јалова,
дваес е годин штирнца,
да ли да си ја закола
ели другому да ја дам?" 105
Стојан си слзи пророни
па си под слзи продума:
„Не јъ му крава јалова,
до дваес годин штирица,
това му руса Драгана, 110
до дваес годнн станала,
па не ште да ја удава,
сага ја сака за него.
За това млада Драгана
науми да са обеси 115
под дрво цвјатно в' градина.
Азе ја јадна сагледа
па сам потичал направо
па до Драгана достигна
та ја сас душа завари 120
па ја дома си заведо."
Попове стари рекуа:
„Ако си, монче свирџиче,
теб сн Драгана прилика,
а нему брука гуљама.“ 125
Башта и тргна, застана,
на мјасто мртав остана.
