Учи ме мале, реди ме, како чу, мале, да прајим?
Девет година сам се лагало
са туја мому Дијану.
Десета годин’ настала,
Дијана нече мене да узне!"
Стојана мајћа учила, 5
учила и па редила:
„Стојане, синко Стојане,
увани сиви волове,
поори њиву голему,
па посеј белу пшеницу. 10
Кад буде време за жетву,
ти прати писмо у село,
све моме тув че да дојду,
Дијана мома тув че да дојде."
Стојан си мајћу послуша. 15
„Малеле, мила мајчице,
све моме тува дојдоше,
Дијана нема да дојде."
„Стојане, синко Стојане,
напрај’ си чешму шарену, 20
тува че моме да дојду,
тук че Дијана мома да дојде."
Стојан си мајћу послуша.
Све моме тува дојдоше,
Дијана нема да дојде. 25
„Стојане, синко Стојане,
напрај си цркву шарену,
запали златна кандила,
тува че моме да дојду,
тук че Дијана мома да дојде." 30
Стојан си мајћу послуша,
све моме тува дојдоше,
Дијана нема да дојде.
„Малеле, мила мајчице,
како чу, мале, да прајим? 35
Све моме, мале, дојдоше,
Дијана нема да дојде."
„Стојане, синко Стојане,
ја легни, синко, те умри,
све моме, синко, че дојду, 40
сас ћитку и па сас свечу,
Дијана мома че дојде."
Стојан си мајћу послуша,
па леже Стојан те умре.
Дијана вели, говори: 45
„Малеле, мила мајчице,
Стојан си море умрео,
све друшће моје отоше,
сас ћитку и па сас свечу,
и ја ћу, мале, да идем." 50
Дијани мајћа одобри.
Узе си ћитку и свечу,
отиде мома Дијана.
Овако вели, говори,
на својеј свекрви: 55
„Чујеш ли, моја свекрво,
ја одви очи Стојану,
да га погледам на мртво,
ако га нисам видела,
видела, море, на живо!" 60
Она вој вели, говори:
„Чујеш ли, черко Дијано,
ја га не могу одвијем,
одвијем, море, од жалост.
Ја тргни тије, та одви." 65
Суну се море Дијана,
та одви море Стојана.
Суну се море Стојане,
сас таја десна ручица,
те вану мому Дијану, 70
за њојну белу ручицу.
Па једн'г зовну попове,
попове и па џаконе,
те једн'г су ђи венчали.
Од истога Мила гајдара.
