[Турчин през гора врвеше]
Турчин през гора врвеше,
много робињи караше;
најнапред врви Тодора,
сас мушко дете на руци.
Турчин Тодори думаше: 5
„Тодорке, млада робињо,
ја, фрли дете од рука,
че не мож’ дете да носиш."
Тодорка дрво трсеше,
намери дрво високо, 10
намери дрво дебело,
од појас љуљка направи
те да си Мјанчо, положи:
„Нинај ми, Мјанчо, Дамјанчо,
кога кошута п'т мине, 15
нек ми те, синко, подоји,
когато роса зароси,
нек ми те, синко, окупа,
когато ветар задува,
нек ми те, синко, заљуља!" 20
